ŞAMPİYON

Çok bekledik bunu. Bugünü çok bekledik. Nowitzki, Jason Kidd ve diğerleri. Çok beklediler. Özellikle 5 sene önce yaşanandan sonra. 2-0 öne geçilen seri, Miami'ye 4-2 kaybedildikten sonra. Nowitzki eleştirildi. Ardından çalıştı Nowitzki. Çalıştı ve tekrar çalıştı. Ertesi sezon takımını NBA'de normal sezonun lideri yaptı. Golden State çıktı karşılarına, ilk turda elendiler. Yine çok eleştirildi Alman oyuncu. Yine çalıştı Nowitzki. Çalıştı, çalıştı ve çalıştı. Ardından bir kaç sene geçti. Chandler, Marion, Kidd gibi isimler eklendi takıma. Hepsi bir amaç için buradaydı. Bu belliydi. 17 sezondur NBA 'de olan Jason Kidd'in başka bir amacı olmamalıydı zaten. Olamazdıda.
İlk turda Portland geldi Mavericks'in karşısına, 4-2.
İkinci tur son iki yılın şampiyonu Lakers., 4-0. Şaka gibiydi. Son şampiyonu Dallas süpürmüş, sahadan yok etmişti adeta.Hele ki son maçta...
Ardından Oklahoma geldi karşılarına. Gençtiler. İsteklilerdi. Ama tek sorunu vardı Oklahoma'nın. 'Tecrübe' . Ki o da Dallas'ta bütün oyuncularda 'paçadan akıyordu' adeta. Durum böyle olunca Oklahoma'da kasmadı pek Dallas'ı. 4-1

Ardından Final. Miami Heat. Sezona müthiş bir reklamla giren. NBA tarihinin en iyi kadrosu , en iyi üçlüsü yorumları yapılan, şampiyonluğun favorisi olarak gösterilen Miami Heat.
5 sene önce gelmişti yine Miami Dallas'ın karşısına. Tabi biz o zamanlar ilkokul bebesi. Seride 2-0 öne geçmişti Mavs. Çevremdekilere etmediğim laf kalmamış, bayaa bi böbürlenip gaza gelmiştim. Ardından seri 4-2 bitti. Miami, 4 maç üst üste kazandı ve şampiyon oldu.
Sonra ne mi oldu? Yıllığımda Dallas'la dalga geçenler oldu.
Neyse bırakın beni. Kaybedildi şampiyonluk. Nowitzki bekledi.
Çalıştı, çalıştı ve çalıştı Dirk.
Bugün yine geldi karşısına Miami. Bir hayli kibirlilerdi bu kez. Özellikle son maçtan önce Wade ve Lebron'un yaptıklarının amacını anlamak güçtü. Bir önceki maç 39 derece ateşle kendilerinin ağzına sıçan Nowitzki'ye tapacakları yerde, taklidini yapıp dalga geçmişlerdi.
Dirk yine ciddi bir tepki vermedi. Bekledi. Herşeyin bitmesini. Şampiyonluğu bekledi.
Ve son maça gelindi bu gece.
Maçla ilgili bir şey yazmayacağım. Yazsam roman olur.Her maç öyle aslında. Yaz yaz bitmez.

Ama en son. Nowitzki denen robota değinmem lazım. Bu adamı hiç anlayamıyorum. Hiç ama. Bir basketbolcu, nasıl bu kadar yetenekli olup böyle anti egoist olabiliyor? Nasıl bu kadar alçak gönüllü oluyor ?
39 derece ateşle oynayıp kazandırdığı maçın ardından, aynı şekilde Jordan'ın oynadığı bir maçı hatırlatıyorlar Nowitzki'ye. ''Onun gibiydin'' diyorlar. Ardından Dirk, istatistik kağıdına bakıyor. Gülümsüyor ve ''A hayır baksana, benim yüzdelerim bir hayli düşük'' diyor.
Yapılan röportajlarda, demeçlerinde hiç bir zaman kendini öne çıkarmıyor Dirk Nowitzki. Her zaman ''Biz bir takımız, ve takım bunları yapıyor'' cümlesine getiriyor işi.
Dün şampiyon oldu Dallas. Maç bitti. Herkes birbirine bakıyor. Elleri havaya kaldırmış. Ama bir adam yok ortada.. Gözler onu arıyor ama Dirk çoktan soyunma odasının yolunu tutmuş bir köşede ağlıyor. Ardından geri geliyor ''MVP''. Yüz ifadesinden ne kadar mutlu olduğunu anlamak güç olmuyor, ama bir o kadarda şaşkın Nowitzki. Belkide yapabileceği daha fazla hiç bir şey kalmadı.
Bir basketbolcu, daha fazlasını yapamaz heralde..
Nowitzki'nin yeri başkadır arkadaş. O adam efsanedir...


Bu şarkıda Miami'ye gelsin gencolar;

Parmağında yüzükler, kolunda bilezikler

Ben sana doyamadım oy oy eminem...