Galatasaray bir ruh takımıdır. Hislerin,duyguların,kalbin ön planda olduğu takımdır. Vefa'dır Galatasaray'lılık. Fedakarlıktır. Galatasaray'lılık hepsinden farklıdır. Bu yüzdendir büyüklüğü.. Galatasaray,ayrı bir camia,ayrı bir klüptür.Ali Sami Yen'lerin,Arslan Nihat'ların,Metin Oktay'ların,Fatih Terim'lerin,Bülent'lerin,Hakan'ların takımıdır Galatasaray. Yeri gelir Taffarel'lerin,Popescu'ların,Hagi'lerin takımı olur. Allahın Rumeni gelir senin takımına bağlanır,o bile ruhuyla oynar. O bile saygı duyar takıma,rengine,armasına. O bile sever 'parçalı'yı. Galatasaray ruhun simgesidir,inancın,vefanın,fedakarlığın simgesidir.
Türkiye'de gücün simgesidir Galatasaray. Sembol olarak 'Aslan'ın seçilmeside bu nedendendir. Gücün simgesidir Aslan. Hakimiyetin simgesi. Ve Galatasaray sadece iyi gün için yoktu
r,iyi gününde hatırlanmaz. Galatasaray'lı kötü günde sever takımını,kötü günde birlik olur,haykırırlar kol kola,'Asaletin bize yeter' sloganı taraftarı bir arada tutar. Onlar takıma,futbola,oyuna aşık değillerdir,onların aşkı armaya,onların sevgisi Galatasaray ruhunadır aslında.
Galatasaray camiası bir başkadır. Belki de son zamanlarda başarısızlığın sebebide budur. Galatasaray yukarıda yazdığım gibidir,ruh takımıdır. Galatasaray'lı futbolcu ruhuyla oynar,antrenörü ruhuyla verir taktiğini. Ama artık Galatasaray'da bu yok. Bu eksik bu takımda. Derwall'inden ,Coşkun Özarı'sına,Fatih Terim'den Gerets'ine(!). Evet Gerets diyorum. Çünkü son zamanlarda belki de Galatasaray'a gelmiş,Galatasaray için gerçekten içten uğraşmış,alnına taş yemiş tek adam o dur aslında.Galatasaray'ı ruhuyla şampiyon yapan son adam o dur. Ve Galatasaray bunun sıkıntısını çekiyor aslında. Takımda yetenekli oyuncu ne kadar fazla olursa olsun,o oyuncu o ruhu taşımıyorsa,mağlubiyeti 1 saat sonra unutuyorsa Galatasaray'da barınamaz,başarılı olamaz. Bülent Korkmaz'ın bir konuşmasında söylediği cümle şöyleydi ; Maç kaybettiğimizden sonraki gün içinde değil evden,odamdan çıkmazdım. Böyle oyunculara sahipken,Galatasaray'lı oyunculardan kuruluyken bu hale gelmek,o ruhun kaybolacağı hissine ve korkusuna kapılmak bir Galatasaray'lı olarak beni gerçekten kötü etkilemeye başladı.Takımına aşık,ruhuyla oynayan çok oyuncu kalmadı Galatasaray'da,kulübeye baksanız orada duran kavruk tenli adamın umrunda değil Galatasaray'mış sarı kırmızıymış..
Türkiye'de gücün simgesidir Galatasaray. Sembol olarak 'Aslan'ın seçilmeside bu nedendendir. Gücün simgesidir Aslan. Hakimiyetin simgesi. Ve Galatasaray sadece iyi gün için yoktu
r,iyi gününde hatırlanmaz. Galatasaray'lı kötü günde sever takımını,kötü günde birlik olur,haykırırlar kol kola,'Asaletin bize yeter' sloganı taraftarı bir arada tutar. Onlar takıma,futbola,oyuna aşık değillerdir,onların aşkı armaya,onların sevgisi Galatasaray ruhunadır aslında.Galatasaray camiası bir başkadır. Belki de son zamanlarda başarısızlığın sebebide budur. Galatasaray yukarıda yazdığım gibidir,ruh takımıdır. Galatasaray'lı futbolcu ruhuyla oynar,antrenörü ruhuyla verir taktiğini. Ama artık Galatasaray'da bu yok. Bu eksik bu takımda. Derwall'inden ,Coşkun Özarı'sına,Fatih Terim'den Gerets'ine(!). Evet Gerets diyorum. Çünkü son zamanlarda belki de Galatasaray'a gelmiş,Galatasaray için gerçekten içten uğraşmış,alnına taş yemiş tek adam o dur aslında.Galatasaray'ı ruhuyla şampiyon yapan son adam o dur. Ve Galatasaray bunun sıkıntısını çekiyor aslında. Takımda yetenekli oyuncu ne kadar fazla olursa olsun,o oyuncu o ruhu taşımıyorsa,mağlubiyeti 1 saat sonra unutuyorsa Galatasaray'da barınamaz,başarılı olamaz. Bülent Korkmaz'ın bir konuşmasında söylediği cümle şöyleydi ; Maç kaybettiğimizden sonraki gün içinde değil evden,odamdan çıkmazdım. Böyle oyunculara sahipken,Galatasaray'lı oyunculardan kuruluyken bu hale gelmek,o ruhun kaybolacağı hissine ve korkusuna kapılmak bir Galatasaray'lı olarak beni gerçekten kötü etkilemeye başladı.Takımına aşık,ruhuyla oynayan çok oyuncu kalmadı Galatasaray'da,kulübeye baksanız orada duran kavruk tenli adamın umrunda değil Galatasaray'mış sarı kırmızıymış..
Sadece takımla alakası yok bunun aslında. Taraftarında bu yazımda çok kullandığım kelimeyi,ruhunu kaybettiği açıkca görülüyor. Benim tek isteğimde bu aslında. Bu yazım ne kadar insana ulaşır,ne kadar Galatasaray'lı okur bu yazıya bakar,kaçı beni,bu yazımı umursar hiç bir fikrim yok. Ama Galatasaray taraftarı,Galatasaray camiası belki de sahip olduğu en değerli şeyi,Galatasaray ruhu'nu yavaş yavaş kaybediyor.Bizim oğlan denen 'Galatasaray'lı' Arda şimdilerde ıslıklandığı oluyor.Ve ben açıkca eminim,her Galatasaray'lıda vardır o ruh,asla kaybolmaz,sadece aşağıya itilir. Galatasaray'lı sadece en güzel gününü hatırlamaz,en kötü günüyle gurur duyar! Çünkü o Galatasaray'lıdır,aşıktır 'Sarı Kırmızı'ya,Parçalı'sına...' 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder